walk-to-run

Ik ben ge-restart-to-run, enfin, het is te zeggen, start-to-walk-so-let’s-hope-that-I’ll-run-one-time. Maar de intentie is er en, zoals een goede vriend van mij altijd zegt, de moeilijkste meters zijn die van de zetel tot aan de voordeur. En die hebben we overwonnen! Laat ons hopen dat ik het weer even een tijdje volhoud. Of zou ik gaan zwemmen? Zwemmen is wel aangenamer, maar dat aan- en uitkleden is zo vermoeiend. Uitkleden gaat nog, maar dan dat terug aankleden. De weg van het zwembad via de kastjes naar het kotje heb je ijskoud en zodra je één laag aan hebt, twijfel je of je je wel goed hebt afgedroogd of dat je gewoon compleet in het zweet staat en thuis dus terug mag douchen. Toch maar wat lopen, denk ik. Tis da!