tis da

Ik ben grote fan van de Efteling. Ik durf er openlijk voor uitkomen dat ik een cd heb met Efteling-muziek. Die cd wordt lichtjes gezegd op frequente tijdstippen gedraaid. Gisteren had ik voor de eerste keer zoiets van: ik ben hem precies wat beu aan het geraken. En toen bedacht ik me het volgende: een overdaad is gewoon dé oplossing voor alle passies waar je van af wil geraken! Last van chipsverslaving? Eet gewoon vijf dagen op rij drie grote zakken chips. Dan heb je er vast en zeker wel even genoeg van. Roker? Zorg dat je drie dagen continu een aangestoken sigaret in je mond én je neus hebt. Beu zal je het worden. Ja, misschien probeer ik het wel eens. Tis da.

Ik weet niet hoe het is kunnen gebeuren, maar onlangs las ik ergens iets over voetbal. Er stond iets over de grote backlijn. Niet dat ik iets van voetbal ken (de sport interesseert me nauwelijks, ik vind het vooral behoorlijk niet-ethisch welke gigantisch buitensporige geldsommen er de gewone gang van zaken zijn), maar nu begrijp ik wat de backlijn is. De lijn achteraan dus. Ik dacht altijd dat het baklijn zonder de letter c was. Nooit bij stilgestaan dat baklijn een vreemd woord geweest zou zijn. Ik ben weer een voetbalontdekking rijker. Zo heb ik een tijd geleden ook ontdekt dat 'vuile zwette' geen racistische opmerking is naar een speler van andere origine, maar feedback op de handelingen van de scheidsrechter. Het is me wat, dat voetbaltaaltje. Tis da.

Regen, regen, regen. Dat is zowat de essentie van het weerbericht dezer dagen. Het begin van de herfst is daar. Driewerf hoera, want de herfst is het beste seinzoen aller seizoenen. Prachtige kleuren, gezelligheidskiemen die zich spontaan ontpoppen, aftellen naar de Goedheilig Man en de familiefeesten waarop we elkaar plots allemaal liefhebben, zonnige dagen zonder dat je verdrinkt in je eigen zweet, kleren aandoen die je complexen doen verdwijnen, ... Ja, ik ben echt grote fan van de herfst. Dankzij (het aftellen naar) het feestgedruis kan het begin van de winter er ook nog door. Maar eens de feestpret voorbij is, is het zwarte gat en de continue hunker naar zon en licht weer daar. Maar zover zijn we nog niet. Eerst lopen door de gevallen bladeren, gezellige lampjes aansteken, complexloze kledij aandoen en mijmeren over de Sint. Leve de herfst! Tis da!

Gehoord op de trein: "Ben jij al vaak op reis geweest?" "Nu niet, he, met de zwangerschap." "Ja, dat is zo, eens er kinderen zijn, is dat gedaan, he, reizen." Even de context kaderen: Persoon a (die het gesprek aanving) was een dame tussen de 40 en 50 jaar oud. Persoon b (die antwoordde) was een jongen van 27 jaar (hij vermeldde even later in het gesprek dat hij geboren was in 1986). Het gesprekje deed mijn gedachtemolen spontaan op volle toeren draaien. Ten eerste vond ik de vraag 'ben jij al vaak op reis geweest' zeer vreemd. Er mankeerde iets in die zin. Een locatie (ben jij al vaak in Frankrijk op reis geweest?), een tijdspanne ('ben jij de laatste jaren nog vaak op reis geweest'), een transportmiddel ('ben jij al vaak met de boot op reis geweest') of een personnage ('ben jij met je lief al vaak op reis geweest'). Niet dat ik het vanzelfsprekend vind dat mensen sowieso geregeld op reis gaan -het feit dat mensen di

Ik heb me al meermaals afgevraagd hoe onbekwame machtsmensen in hun functie kunnen blijven. Massaal protest moet hen toch in een hoek drijven? Ik denk dat ik het antwoord gevonden heb: slijmballen. Dankzij hen blijven mensen die er niet voor geschikt zijn toch in machtsposities. Ze omringen deze onkundigen met lovende woorden en beschermen hen zelfs. Buiten het feit dat ze zelf op een machtige positie (zij het één trapje lager dan de god waar ze zo fan van zijn), begrijp ik niet altijd wat hen drijft. Erkenning? Daar ben ik nog niet uit. Alleszins kunnen slijmballen een gevaar voor de wereld betekenen. Is da ni?

Vandaag de eerste schooldag, een mooie gelegenheid om er bloggewijs weer in te vliegen. Ik kan die 4 fans toch niet in de steek laten! De eerste schooldag was meteen te voelen deze morgen. Geen goede plaats in de fietsenparking aan het station (dat ene plekje werd net voor mijn neus ingenomen), een volle trein en treinvertragingen. Hoewel die volle trein erg relatief is. 's Morgens heb ik vaak een oude trein, zo één die nog geen airco heeft en banken in plaats van zeteltjes. De korte banken zijn officieel bedoeld voor twee personen en de lange voor drie personen. Maar dat is buiten de reiziger gerekend. Die nestelt zich met twee personen op de lange bank en geeft je vaak een niet zo vriendelijke blik als je er als derde bij komt zitten. Gevolg: een massa staande mensen in het halletje die niet bewegen om elkaar niet aan te raken. Ga toch gewoon met drie op die bank zitten! Tis da.