Posts

Posts uit oktober, 2015 tonen

aluminium

Afbeelding
Soms doet een mens ontdekkingen die een ware openbaring zijn. Zoals enkele jaren geleden toen ik te weten kwam dat 'vuile zwette' geen racistische opmerking was, maar een voetbalistische manier om de scheidsrechter aan te spreken. Of dat het zwarte van het Batman-logo in feite naar voren moet springen en niet het gele zodat je een vleermuis ziet en geen gebit. Zo stond ik onlangs stil bij de dubbelzijdigheid van zilverpapier. Ok, dat is niet waar. Het was mijn man die het zag. Nee, ook niet waar, het was mijn man die zich de vraag stelde. Ik wist al lang dat zilverpapier twee kanten heeft, maar had er nooit bij stil gestaan. Maar, beste lezer, de twee kanten hebben wel degelijk een functie. De glanzende kant kaatste de warmte weg en de matte kant houdt de warmte bij. Wil je dus iets warm houden, doe je best de matte kant naar buiten. Althans volgens koks. De fabrikanten zelf Ik vind dat wel ne keer boeiend zo. Maar goed, ik gebruik het toch niet, het is gi-gan-tisch milieu-

wat als we eens wat minder zouden wat alsen?

Afbeelding
Wat als ik nu toch eens dat rood kleedje zou aandoen in plaats van dat zwart? Wat als mensen me met dat rood kleedje niet mooi gaan vinden? Wat als collega x heel boos zal zijn als ik morgen mijn mening geef op de vergadering? Wat als we op reis iets voor hebben? Wat als mijn zoon niet kan volgen in de klas? Wat als mijn dochter koud zal hebben met haar jasje als het zou regenen? Wat als de dokter iets heel erg ontdekt als ik hem mijn klachten vertel? Wat als alle vluchtelingen/werklozen onze sociale zekerheid gaan leegplunderen? ... Pfff... vermoeiend, zeg, zo leven in gedachten. Laat ons gewoon wat meer de zaken over ons heen komen. Is minder energieslopend... en ook niet zo (levens)bedreigend. Is da ni?

rolluiken

Afbeelding
Waarom zijn rolluiken eigenlijk altijd wit? Dat maakt hen nog 'plastiekeriger' dan ze al zijn. Sneu voor het straatbeeld. Ik pleit voor gewone luiken. In kleurtjes. Of nog beter: geen luiken. Ze geven zo'n angstige indruk. Een ik-wil-me-volledig-opsluiten gevoel. Tis da.

loze uitspraken

Afbeelding
Als jonge ouder (het woordje 'jong' is relatief, het slaat natuurlijk vooral op de jonge kinders) valt het me op hoeveel loze uitspraken je doet. 'Voorzichtig zijn!' Ja, hoor, als we dat naar onze kinders roepen, gaan ze niet meer struikelen over hun veters omdat ze enthousiast naar het volgende speeltuig lopen. Als ze het woord 'voorzichtig' al begrijpen, tenminste. 'Goed uitkijken', nog zo eentje. Maar de beste - en vermoedelijk ook de meest gebruikte - is ongetwijfeld 'niet vallen'. Helpt enorm! En welk kind valt er eigenlijk bewust? Tis da. PS: foto wederom van internet geplukt

self fulfilling prophecy

Afbeelding
De self fulfilling prophecy vind ik wel een interessante theorie.  In het kort gaat het om een foute definitie van de waarheid die gedrag oproept waardoor de foute definitie waarheid wordt. Ik heb bepaalde verwachtingen (positief of negatief) die mijn gedrag op die manier zal beïnvloeden dat de verwachtingen effectief uitkomen. Bijvoorbeeld: ik denk dat mensen me niet zien staan, ik stel me daardoor wat timide op waardoor mensen me effectief niet zien staan. Of: ik denk dat mijn zoon zijn studie niet aankan waardoor ik hem de hele tijd zit aan te porren om voldoende te studeren of eens na te denken over een andere studie waardoor hij geen enkele motivatie meer heeft en zijn studie effectief niet met succes afrondt. Wat ik zo interessant vind aan deze theorie, is hoe men dit ontdekt heeft. Als de onderzoeker zelf op voorhand overtuigd was dat het fenomeen bestond, zal zijn verwachting zijn onderzoeksgedrag hebben beïnvloed en het resultaat van de studie zijn overtuiging hebben beves

ironische dooddoeners

Afbeelding
Dooddoeners kunnen soms handig zijn, vooral als je ze zelf gebruikt wanneer je ongewild in een spiraal van andermans gezaag verzeild geraakt. Zit je echter aan de kant van de ontvangen dooddoener, is het iets minder fijn. Zeker als de dooddoener eerder het probleem pijnlijk blootlegt onder het mom dé oplossing aan te dienen. Zo is er het befaamde (veelal goed bedoelde) 'trek het je niet aan'. Een uitspraak die we in feite altijd gebruiken in een situatie waar de ontvanger van de boodschap zich net wel iets aantrekt en zich ook aantrekt dat hij of zij het zich aantrekt, terwijl hij of zij zich dat helemaal niet wil aantrekken, maar niet goed weet hoe hij of zij zich dat niet moet aantrekken. Het laatste wat op dat moment helpt voor die persoon, is het advies 'trek het je net aan' aangezien dàt net het probleem is en de persoon in kwestie eigenlijk vraagt hoe hij of zij zich dat niet moet aantrekken of het net door het allemaal eens te vertellen, zich niet meer aantrekt

het ideale gewicht (the final)

Afbeelding
Awel, ja, ik ga het nog eens hebben over de docu The men who made us thin . Sorry. Diëten is brol. Zo ver zijn we al. En dat ligt niet aan jou omdat je niet deugt, maar omdat een dieet simpelweg geen oplossing is op lange termijn. Punt. Sporten is gezond, maar we vallen er niet van af. Tenzij we er ons beroep van maken. Zo ver waren we ook al. Moeten we dan niet bewegen? Tuurlijk wel. Dat is nu net het punt. Hoe komt het toch dat we ons gezond verstand niet laten werken als het over gezondheid gaat? Ik verwijt het aan onze inherente luiheid en aan onze hipsterdrang. We hebben gewoon geen zin om voortdurend te bewegen. Ons al zittend verplaatsen, is veel handiger en we compenseren dit met plezier door een sportabonnement te kopen dat we niet gebruiken. Het abonnement alleen al in ons bezit hebben, heeft ongetwijfeld al een gunstig effect op ons gewicht. Evenmin hebben we zin om een gewoon gevarieerd eetpatroon aan te nemen. Is zo uit de mode! We betalen liever voor 'gezonde

het ideale gewicht (deel 2)

Afbeelding
Het moet zo ongeveer een jaar geleden geweest zijn. In een vlaag van zwakte liet ik me overhalen een fitnessabonnement te kopen. Want, zo dacht ik, als ik er maar genoeg voor betaal, zal ik wel gaan sporten. Ik ga toch geen geld wegsmijten? En, niet onbelangrijk, in die fitness kon ik televisie kijken terwijl ik aan het sporten was. Makkie! Helaas. Het sporten nam al snel het ritme van de televisie aan en de tocht naar de fitness werd zwaarder dan die op de loopband. Bovendien werd ik half misselijk van de lucht die er in zo'n fitness hangt. Het moeilijkste moest nog komen: het abonnement stopzetten. Tussen ontelbaar kleine lettertjes vond ik de te volgen procedure (de man aan de balie ging niet verder dan 'allez, madammeke, ik zou het toch nog eens proberen, misschien met een coach of zo?). Blijkbaar een actie waar ze weinig mee te maken krijgen. Want, laat ik even terugkomen op de docu The men who made us thin  (ik ben daar natuurlijk nog niet over uitgepraat, naast de di