kiwi ready to eat

Onlangs kocht ik een pakje kiwi's in de Delhaize. Ze waren met vier in een plastieken doosje verpakt met daarop een etiket waarop stond: eetklare kiwi's. Kiwi's die eetklaar zijn, het is nieuw voor mij.

Spontaan probeerde ik me een beeld voor de geest te halen van een niet-eetklare kiwi. Maar verder dan een zaadje dat nog moest groeien (of is het een tak aan een plant bij kiwi's?) kwam ik niet. De eetklare kiwi's zagen er niet anders uit dan de gewone doorsnee-kiwi. Ze waren niet in twee gesneden, niet geschild, of niet in stukjes gesneden.

Bij gebrek aan een alternatief -lees: een gewone, ordinaire kiwi- besloot ik het pakje te kopen. En het resultaat viel eerder tegen. Ik mag dat zeggen, ik ben ervaringsdeskundige expert, ik eet elke dag een kiwi. Toch bijna elke dag. De eetklare kiwi was eerder de eet-te-late-kiwi. Nog net niet aan het gisten tot alcohol, maar al goed op weg. En daarbovenop ook nog eens zo'n hard wit middenstuk waardoor je met je lepel niet eens in de ene helft kon graven. Blijkbaar was enkel de andere helft eetklaar.

Ik heb besloten: ik ben geen fan van eetklare kiwi's. Tis da.