tis da

Ik heb het me al zo vaak afgevraagd: waarom zijn rolluiken (bijna) altijd wit? Ze zijn op zich al behoorlijk aan de eerder afgrijselijke kant, waarom dan ook nog eens in het wit? Om de zon af te weren? Zou belachelijk zijn omwille van het tijdstip van gebruik. Waarom niet in het rood? Of zacht blauw met een licht grijs strepeke erin? Nee, naast het feit dat we ons volledig isoleren, maken we ons huis ook nog eens extra ongezellig met 'handige en functionele' rolluiken. Tis da.

Via een combinatie van receptjes, eigen interpretaties, luiheid, vertikking alles op de letter te volgen en beschikbare ingrediënten, kwam ik tot dit lekkers. Wat heb je nodig voor 4 personen met een gewone eetlust? Een ajuin, look (hoeveelheid zelf te kiezen), paprikapoeder, een stuk of zes tomaten, een klein blikje tomatenconcentraat, peper en zout, 2 courgettes, voldoende patatjes voor puree voor 4 personen (dat zijn meer aardappelen dan wanneer je gewoon gekookte aardappelen eet), nootmuskaat, een ei en melk. Men neme een grote pan en fruit daarin ajuin en look. Bestrooi de ajuin en look met paprikapoeder en laat nog even bakken. Doe er dan gehakt bij. Laat ook het gehakt goed bakken. Net voor alles gaat aanbakken, doe je er de tomaten (instukjes) bij. Laat het allemaal goed sudderen. Laat het vocht wegdampen, maar zorg dat het niet uitdroogt of aanbakt. Peper en zout naar believen. Ik doe zelf bijna nooit zout in het eten, maar zet wel zout op tafel zodat elke eter zelf zi

Er zijn zo van die ochtenden... Alles liep goed tot de kinderen uit het niets in een klein dispuut verzeild geraakten. Ik probeerde nog op tijd tussen te komen, maar het was te laat, kind 1 was mentaal zwaar aangedaan en belandde in een oneindige huilbui. Na enkele 'kom op, het is voorbij, weg met de traantjes' en 'niemand is nog boos, lach nu maar terug', zaten we terug op het goede spoor. De aankleedfase kon beginnen. Toen was het de beurt aan kind 2 die weigerde een nieuwe pamper aan te doen en er ook werkelijk alles aan deed om haar ideeën in praktijk om te zetten. Een kleine vechtpartij later had kind 2 een pamper aan en kleren. Vervolgens deden we kind 1 zijn broek aan waarop die plots opnieuw in een huilbui terechtkwam. Het lag duidelijk gevoelig, want ik kreeg niet meteen uit zijn mond wat er precies aan de hand was. Uiteindelijk bleek dat hij die broek niet aan wilde doen. Mijn voorraad geduld was ondertussen leeg, dus ik belandde stilaan in opvliegende toestan

Als vervolg op gisteren: kakageluidsangsten is een fenomeen dat veel voorkomt, zo blijkt. Op mijn bureau op het werk heb ik (althans had ik, mijn bureau is nu verplaatst) in mijn rechterooghoek zicht op het mannentoilet. En elke morgen, klokslag 10 uur, kwam er een meneer van een ander verdiep een klein half uurtje zich op het toilet van ons verdiep terug trekken. Ik heb hem nu wel al een tijdje niet meer gezien. Misschien last van verstopping? Tis da!

Ik vind het niet zo leuk dat andere mensen je kunnen horen als je naar toilet gaat. Ik heb, zeg maar, een beetje pipi-in-het-bijzijn-van-anderen-angst. Allez, pipi lukt in feite meestal wel, maar kaka... Onlangs moest ik ergens naar toilet en ik voelde dat het niet geluidsloos ging kunnen gebeuren. Soms kan je dat echt op voorhand voelen. Ik had geluk, ik was heel alleen. Ik begon dus rustig. Komt er daar toch wel niet iemand binnen, zeker, net op het moment dat ik de gas volledig indrukte. Meteen aan de noodrem getrokken, maar toch waren er al geluiden ontsnapt. Dan ben ik maar heel stil blijven zitten tot die persoon weer weg was. Zo vervelend! Tis da!

Ne mens durft al eens ne keer te snel te interpreteren. Ik heb het onlangs nog meegemaakt. In het verkeer vind ik hoffelijkheid belangrijk. Daar wil ik niet mee zeggen dat je voortdurend iedereen moet voorlaten, als een slak moet rijden of geen tong mag uitsteken naar hufters op de baan. Ik bedoel dat je je hand moet opsteken als iemand je voorlaat, want dat is gewoon beleefd. Onlangs liet ik een auto voor en geen teken van handenleven. Wel begon meneer te sukkelen met zijn pinkers. Alle vier liet hij ze branden, terwijl hij rechtdoor reed. Debiel.... Na een kilometer begon het door te dringen dat hij me met zijn pinkers bedankte. Kei tof! Echt een sympathieke man. Tis da!

Af en toe wordt er al eens geïmproviseerd in onze keuken. En van keer viel het resultaat best te pruimen. Eerst wat ajuintjes en look gefruit -waarom zou dat 'fruiten' noemen?- in olijfolie. dan enkele stronkjes witloof erbij. Van die witloof moet je wel 'de poep' eraf halen en ook het harde binnenstuk vanonder (dat zou het bitterste zijn) eruit pulken. Die witloof mag echt goed stoven in die olie tot hij lekker zacht is. Ondertussen nog een tomaatje of twee erbij, wat zongedroogde tomaten en pijnboompitten. Die laatste had ik beter apart even gebakken in een pan, maar goed, zo waren ze ook nog wel lekker. En als laatste heb ik er een nieuw productje bij gegoten, passata van kerstomaten. Had ik omwille van de fijne verpakking eens gekocht, en het is best lekker. Maar de gebruiksvriendelijkheid is niet op maat van mensen met een chronisch tekort aan geduld.

Studiedagen kunnen erg boeiend en leuk zijn. ... Tot het pauze is. Dan kan je daar soms zo verdomd alleen staan te draaien, terwijl iedereen met elkaar praat en jij niemand kent. De druk om professionele gesprekken aan te gaan, wordt de laatste tijd alleen maar groter. 'Netwerken' noemen ze het. Ik heb er geen kaas van gegeten. Sociaal doen en wat lol tappen, is geen probleem. Zelfs ne keer wat intellectueel doen, lukt ook nog wel. Maar verplicht net te werken, nee, dat niet. Op de planning van de laatste studiedag die ik gevolgd heb, stond zelfs letterlijk 'netwerklunch'. Aargh, wat een druk! Gelukkig is er op zulke momenten de gsm die je uit de nood helpt. Beetje smssen en bellen aan de zijlijn, verplicht je niet om je tussen de mensen te begeven. En het komt meteen druk druk druk over, geweldig professioneel! Tis da!

Na Maastricht ben ik doorgereden naar de Ikea in Heerlen voor een bed voor mijn zoon. Dat kostte daar zomaar eventjes 20 euro minder dan bij ons. Daar stond ik dan, heel alleen, met een groot pakket op een kar aan mijn auto... Maar op de parking kon ik op een belletje drukken zodat er iemand kwam om te helpen het bed in mijn auto te steken. Hoe fantastisch is dat?! En bij de Nederlandse Ikea-hotdog krijg je gefrituurde uitjes (zoals die van de Bicky Burger) erbij. Super gesjellig! Tis da!

Vrijdag wezen shoppen in Maastricht. Zomaar eventjes 250 euro bespaard! De totale waarde van al mijn aankopen is 536 euro, terwijl ik in praktijk maar 280 euro heb betaald. heel wat gekocht, maar de kroon op het aankoopwerk is een cd van Kapitein Winokkio voor 2,5 euro! In de Fnac kost diezelfde cd 21,99 euro. En wat dacht je van een fantastische USB-varkenstick van 4gb die oorspronkelijk 14,99 euro kostte en ik voor 5 euro heb gekocht? Zulke USB-solden heb ik bij ons nog nooit gezien. Of twee kommetjes van PIP voor 9,5 ipv 26 euro! PIP in solden? Onmogelijk in België. In Maastricht zijn altijd wel koopjes te vinden (het Hollands voor solden is trouwens 'opruiming' of 'stip&korting'). In passant zelfs nog snel een wokschoteltje aan -40% meegeritst. Die stond in promotie omdat die 2 dagen (oehoe, levensgevaarlijk) later ging vervallen. Dat wordt smullen! Tis da!

Complimenten, het is een bizar concept. Teleurstellend -soms dramatisch- als je er geen krijgt, maar als je ze krijgt, heb je geen idee hoe je moet reageren en heb je al spijt dat je er hebt gekregen. 'Amai, wat een mooi kleedje!' 'Oh, dat was maar van de Zara, hoor, kostte niet veel.' Kreeg je geen compliment over het kleedje, ging je uiteraard interpreteren dat het op niks trok en je het dus beter niet meer zou aandoen. Ik zeg vanaf nu altijd: 'ah, dat doet me veel plezier'. Dan schuif je de vervelende rol door, de complimentgever weet op zijn beurt niet meer wat te zeggen.  Tis da.

In Vlaanderen is het informeel wettelijk verplicht om minstens 1 keer per week je huis van boven naar onder te poetsen. Doe je dat niet, ben je een officiële viezerik waarvan het toegestaan is om over te roddelen. 'De kuis' doe je uiteraard niet met een emmertje water en 1 productje, maar met 325 verschillende producten. Elk speciaal ontwikkeld voor de juiste kamer of het juiste meubelstuk. Want, al dat vuil in je huis maakt je ongezond, dus kap je er best chemische wondermiddelen op (waarbij de gemiddelde kuisfreak zich weinig vragen stelt). Sommige mensen durven hier van af te wijken door de ene week 'een droge kuis' en de andere week 'de natte kuis' te doen. Gewaagd, maar acceptabel. Ik kan hier kort in zijn, ik begrijp heel die kuismanie niet. Zo vaak kuisen is volgens mij totaal overbodig, zeker als het zo grondig er aan toe gaat. Met kinderen is het zeker toegestaan om wekelijks de hygiënische staat van je huis te evalueren en bij te sturen, maar in ande

In sommige zaken voel je je als klant niet helemaal op je gemak. Zo was ik onlangs in een brasserie waarin op de menukaart 'let op: als u met een buitenlandse bankkaart betaalt, zijn wij verplicht  4% extra kosten aan te rekenen. Cash is beter!' stond. In het toilet van datzelfde restaurant hing een briefje met een reuzachtige trieste smiley (sadey is in feite een beter woord) dat de uitbaters steeds moeten vaststellen dat mensen te veel papier in het toilet gooien waardoor het toilet telkens verstopt. In een broodjeszaak zei de dame achter de toog 'zie je niet dat het druk is, maak dat je wegkomt' tegen me toen ik vroeg of er nog een ander broodje was nadat ze gezegd had dat het broodje van de dag uitverkocht was. Ook was ik eens in een winkel waar aan elk rek een papier hing met daarop in reuzeletters 'niet aanraken' of 'potje breken, is potje betalen'. De meneer van een andere winkel is dan weer tegen mij uitgevlogen omdat ik per ongeluk een kastje

Het gebeurt wel eens dat mensen (niet zelden ongevraagd) hun mening geven over iets zonder daar precies zelf over nagedacht te hebben. Die mening wordt dan meestal ook heel sterk uitgedrukt waardoor je op het moment van de uitspraak zelf niet altijd meteen een antwoord kan geven. Later, als die persoon al weg is, besef je wat je had moeten antwoorden. Maar dan is het kwaad al geschied. Ofwel heb je de indruk gewekt dat je akkoord gaat ofwel ben je super zwak overgekomen door niets te zeggen waardoor die persoon-met-een-mening zich nog meer gesterkt voelt. Maar! Ik heb dé oplossing gevonden. Volgende keer vraag je gewoon 'hoe bedoel je?' of, nog beter 'wat bedoel je precies?'. Dat geeft jou de kans om na te denken over een antwoord én, nog veel beter, dat verplicht de persoon-met-een-mening om een heel klein beetje na te denken over zijn mening. En daar loopt het dan wel eens mis. Het sterke-mening-gevoel durft dan lichtjes aangetast te worden. 'Hoe bedoel je' i

Sinds kort hebben we een composthoop in onze tuin. We hebben een houten compostbak gekocht. Althans, mijn man heeft die gekocht, aangezien hij eindverantwoordelijke, coördinator en uitvoerder is van ons tuinbeleid. Mijn rol beperkt zich slechts tot adviseur. En ik moet zeggen, compost is iets fascinerend. Aardappelschillen verdwijnen ontzettend snel. Eierschalen dan weer niet. Tuurlijk, dat zal allemaal wel logisch zijn, maar toch vind ik het boeiend. Niet dat ik uren boven die compost hang, maar af en toe neem ik een kijkje. En in feite zijn er geen overdreven onappetijtelijke geuren te bespeuren. Bereide voeding (klaargemaakte boontjes en patatjes, vlees, brood, enz.) mag er immers niet bij. Maar daarvoor hebben we ook iets gevonden: vogels! Een aanrader voor iedereen. Super handig. Etensresten (als die er al zijn, want ons gezin hanteert het er-zit-nog-maar-een-beetje-in-de-pot-het-is-zonde-dat-te-moeten-weggooien-principe) gooien we in een hoekje in de tuin en binnen het uur is dat

Mijn grootouders maakten de beste vinaigrette ter wereld. Een van mijn levensdoelen is hun vinaigrette-kunde te evenaren. En ik moet zeggen, onlangs heb ik -al zeg ik zelf- een bangelijke vinaigrette gemaakt. Mijn bereidingswijze: negeer alle standaard recepten waarin staat dat je meer olie dan azijn moet gebruiken. Gebruik evenveel olie als azijn om een pure oliesmaak te vermijden. Neem evenveel walnoten- als olijfolie. Gebruik voor het azijndeel drie soorten: rode wijnazijn, zongedroogde tomatenazijn en dragonazijn. (Zowel de olie als azijn mogen gewoon van de Aldi of Colruyt komen.) Doe er mosterd bij om de saus wat dikker te maken. Neem een beetje gewone mosterd en ook wat graantjesmosterd. Nu is de vinaigrette heel erg straf. Doe er daarom lopende honing bij om hem te verzachten. Hoeveel je er van alles bij moet doen? Gewoon voortdurend proeven. Snijd tot slot sjalotjes heel fijn en doe die er ook bij, samen met enkele lookteentjes (die je enkel pelt, maar niet snijdt!). Kruid met

Laatst was ik op de trein getuige van een boeiend gesprek tussen twee collega's. Ze hadden het over Dirk, Marcel, Danny, Karin en andere collega's. Bij elke persoon was er een gedachtewisseling over diens competenties en andere persoonsgebonden materies. Ook kwam een bepaalde dienst uit de organisatie aan bod. Ik citeer de ene: 'dat is echt een vreselijke dienst. Zoveel achterklap!'. De andere bevestigde. En toen ging het terug over de collega's waar duidelijk veel over te vertellen viel. Over Marcel en Danny en Karin en Dirk en hun vaardigheden op het werk en op sociaal vlak. Dàt is nu eens echt 'de mens' in al zijn glorie. Tis da.

Ik ben geen fan van boekjes als Weekend Knack, Vitaya of Feeling waarin 'mode-experts' wetenschappelijk onderbouwde feedback geven over vestimentaire wetten. Ik heb daarentegen vaak bewondering voor mensen die volgens deze 'fashionista's' (dit woord link ik geheel spontaan aan het woord kreng, ik weet niet waarom) compleet fout aangekleed zijn. Een legging bij volslanke mensen, witte sokken in sandalen of een kostuumvest met epauletten (hé, ik wist niet dat dit met 'au' geschreven was) tot aan je ellebogen. Zalig. Maar ook ik vind dat er grenzen zijn. Waar ik echt geen begrip voor kan opbrengen zijn dames die ballerina's aanhebben met daarin van die sokjes die enkel rond je tenen en hiel gaan (meestal in vleeskleur, waarom kan je deze 'kleur' in godsnaam kopen?). Die sokjes wil ik nog net door de vingers zien, maar het feit dat ze meer van de voet bedekken dan de schoen zelf, kan toch gewoon echt niet! Nee, sorry, zweet toch gewoon lekker in je

Laatst zag ik –uiteraard geheel toevallig- een voorstukje van Familie. En ik zag precies heel wat acteurs die in andere gesneuvelde series de revue hadden gepasseerd. Max uit Wittekerke, Roel Vanderstukken uit Flikken, een blonde die dacht ik ook in Wittekerke had gespeeld, en dan die lange grote blonde (De Baerdemaker?) van dat Louis-ding (heb dat nooit gezien) en dan nog een uit Wittekerke. Was het vroeger niet andersom? Eerst Familie en dan de rest (of geen rest)? Nu lijkt Familie wel het sociale vangnet van de soapwereld! Eigenlijk is dat fantastisch. Een mooi voorbeeld voor onze wereld in crisis. Tis da.

Ik ben ge-restart-to-run, enfin, het is te zeggen, start-to-walk-so-let’s-hope-that-I’ll-run-one-time. Maar de intentie is er en, zoals een goede vriend van mij altijd zegt, de moeilijkste meters zijn die van de zetel tot aan de voordeur. En die hebben we overwonnen! Laat ons hopen dat ik het weer even een tijdje volhoud. Of zou ik gaan zwemmen? Zwemmen is wel aangenamer, maar dat aan- en uitkleden is zo vermoeiend. Uitkleden gaat nog, maar dan dat terug aankleden. De weg van het zwembad via de kastjes naar het kotje heb je ijskoud en zodra je één laag aan hebt, twijfel je of je je wel goed hebt afgedroogd of dat je gewoon compleet in het zweet staat en thuis dus terug mag douchen. Toch maar wat lopen, denk ik. Tis da!

Laatst was ik met vrienden een interessant gesprek aan het voeren. Ik zei dat ik geen koffie lust -wat ik trouwens zelf bijzonder jammer vind, want er is niets gezellig aan een glas cola of een taske thee terwijl je koffiebargenoot lekker zit te genieten van een grote koffie met alles erop en eraan- maar wel heel graag chocolade met koffiesmaak eet. Ook vind ik het dessert van Jeroen Meus 'koffie verkeerd met room' bijzonder lekker. 'Ah', zei iemand, 'dus jij bent meer voor mokka-ijs'. Huh? Nee, want ik ben geen ijsfanaat, tenzij het hard ijs is op een stevig horentje en het is warm weer. Vanwaar die natuurlijke behoefte om mensen in een hokje te steken en meteen ook zelf beslissen wat er allemaal in die hokjes thuishoort? Vreemd. Ik eet liever straciatella. Tis da!

Ik heb nog eens iets van de Meus klaargemaakt. Ik eet niet graag desserts -ik ben meer een hapjes- en voorgerechtenmadam-, maar ben toch voor 'koffiemousse verkeerd' gegaan. Zo lekker! Goed gedaan, Meus! Alleen zijn de proporties ietwat vreemd. Omdat we met zes waren, had ik de ingrediënten vermenigvuldigd met 1,5 (wat met eieren nogal moeilijk is, maar het steekt gelukkig niet rap nauw in mijn keuken). Toch kon ik maar vijf glazen vullen. Ik wist echter dat de vrouwelijke aanwezigen (behalve mezelve) snel genoeg zouden hebben, dus, vijf glazen was ok. Voor de roomlaag die op de mousse moest komen, had ik dezelfde vermenigvuldigheidsregel gebruikt, maar dat was dan weer veel te veel! Enfin, soit, het dresseren van de glazen ging perfect, ze waren exact zoals het fotoke van de Meus. We begonnen allemaal te eten en ook ik, wiens buik pas lichtjes ontploffingsgevaren begint te tonen na een gang of vier, moest na een tiental lepels stoppen. Zo zwaar! Het feit dat zowat het hele rec

We hebben de meest afgrijselijke tegels ever gekocht voor onze kelder: lichtbeige met wat donkerbeige toetskes. Zo van die glanzende (is dat dan een keramische tegel?). Maar! 'Da kuist goe', gelijk ze zeggen. Kijk, daar word ik toch wat triest van. Een huis mag best een beetje functioneel ingericht zijn -de meest prachtige design keukenhulpjes belanden ook bij mij uiteindelijk achteraan in de kast omdat je er geen zak (sorry voor het woord) mee kan doen-, maar esthetiek mag toch net dat ietsje belangrijker zijn. Huizen die handig zijn om te kuisen, kunnen alleen daarom al geen charme en al zeker geen persoonlijkheid hebben. Het doet me denken aan fermettes, een kleine vergissing in onze Vlaamse architectuur. Awoe 'de kuis', leve 'het leven'! Tis da!