tis da

Ik zag onlangs de reportage The men who made us thin , een vervolg op The men who made us fat . Die laatste (enfin, ze kwam eerst op televisie, maar laatst in de vorige zin) ging over de toenemende obesitas en de rol die bepaalde, gi-gan-tisch winstgevende bedrijven als McDonald's, CocaCola en Pepsi hierbij spelen. De eerste (van mijn eerste zin dus) vond ik net iets interessanter. Die ging o.a. over de dieetindustrie waar ook miljoenen te scheppen valt en dit met evenveel gezonde resultaten als de 'vette' industrie. Geen dus. Diëten werd volledig van tafel geveegd, en dit op behoorlijk wetenschappelijke wijze (met proffen en zo). Met wat geluk val je effectief af van een dieet. Toch voor eventjes. Daarna kom je geleidelijk aan weer bij, vaak zelfs meer dan dat je bent afgevallen. En dit omdat je lichaam gewoonweg panikeert door een grote gewichtsafname en als reactie veel wil eten. Wist jij al lang, natuurlijk. De boekskes staan er vol van, van dat zogenaamde 'jojo

Elke dag opnieuw is het weer een strijd die we moeten aangaan: de kinders op tijd in bed krijgen. Zodat we ze op tijd terug uit hun bed kunnen halen om ze op tijd op school te droppen. Kunnen wij nog min of meer op tijd op het werk zijn. Dat laatste lukt niet altijd. Eerder zelden. Althans volgens de algemeen aanvaarde definitie van 'op tijd'. Moest mijn woordenboek meer mainstream zijn, zou er geen probleem zijn. Want, geef toe, ons hele 'op tijd'-systeem is gericht op ochtendmensen. Vroeg uit je bed komen, dàt is discipline. Een indicatie dat je een hard werkend persoon bent. Want ochtendstond heeft blablabla, weet je wel. Lang in je nest liggen - we kunnen het zelfs niet neutraal benoemen - is eerder voor luilakken, voor mensen die niets van leven willen maken. Terwijl er ook zoiets als niet-ochtendmensen bestaan wiens dag wat later begint dan 06:00, maar ook later eindigt. In dezelfde 24 uur doen deze mensen evenveel dat de disciplinaire ochtendmens, hetzij op a

... ... ... writer's block

Soms kan ne mens al eens deugd hebben van gewoon te zappen. Ikzelf ben tv-klant bij Telenet. Niet omdat het een tof product was. Niet omdat het goedkoper was. Geen idee trouwens wie de goedkoopste is. Beetje onduidelijk. Vast complex, die tariefberekeningen. Gewoon bij Telenet omdat... Ja, gewoon. En eigenlijk kan ik niet klagen. Beetje duur, ja, maar verder... Ze doen dat goed. Alleen de nummering van de tv-zenders, daar hebben ze bij den Telenet toch niet echt over nagedacht. Nummer één is vtm. Niets mis mee, denk je. Maar dan zap je verder en kom je weer bij een, maar dan op twee. En drie is eigenlijk vier. Vier is canvas en vijf gaat weer af naar 2(BE). De echte vijf zit op zes. Vitaya op zeven en dan denk je dat je bij acht bent, terwijl de echte acht pas op negen komt. Ik vind het wat complex. Als zapper ben ik op zoek naar eenvoud. Is da ni zo? PS: fotootje van youtube-filmpje geplukt dat je tips geeft hoe je legomeubels kan maken. Altijd interessant. Je weet nooit wa

Onlangs zat ik in een vergadering met 'Ollanders'. Een hele dag. Fijn en positief pittig. Na het uitgebreide diner met wijn (betaald door de Belgen), zakte de heftigheid echter zienderogen. Het kostte ons moeite het gesprek gaande te houden. Waarop Sjakkeliene zei: 'we hebben precies een inkakmomentje'. ... Een wat? Een inkakmomentje. Hallo? Heeft niemand dit gehoord? Waarom schiet niemand in de lach? Een inkakmomentje? Inkakken... Ooit al van gehoord? Iemand? Ik niet meteen. Van Dale ook niet. En de Taalunie heeft het ook al niet erkend. Maar gelukkig is er nog Google. Bovenaan in de lijst, vinden we een treffende uitleg: http://www.ikzegniets.nl/inkakken-ik-kende-het-woord-niet/. Met vervoeging en al. Geinige blog trouwens. Onderbroekenlol is altijd fijn. Kak je niet van in. Tis da.

Ik beken. Ik heb wel eens last van luiheid. Ik probeer ermee te leven, al is het erg moeilijk. Het is een eigenschap die niet echt geapprecieerd wordt in deze hard werkende maatschappij. Het streven naar onthaasting en zen-gedoe is nochtans groot, doch luiheid past niet in dit moderne ontspanningsplaatje. Toch pleit ik ervoor om dit te opwaarderen. Beetje meer easy en relax ritme van leven.  De technologie die even stil staat. Kan je eindelijk eens wat langer genieten van je smartphone. Is ie niet meteen oubollig. Zou toch zalig, nee? Da is. PS: foto gepikt van internet. Meer leuke 'luiheid'-foto's vind je op http://www.lindanieuws.nl/lifestyle/12-x-het-toppunt-van-luiheid/

De uitdrukking 'hij/zij heeft het gemaakt', heb ik nooit helemaal begrepen. Vooral niet omdat het vaak in positieve zin wordt gebruikt. "Het halen, slagen (in het bedoelde) succes hebben", zegt Van Dale. Tuurlijk. Het gaat inderdaad om mensen die het ver hebben gebracht. Carrière hebben gemaakt. Een belangrijke positie hebben verworven... Gezever, natuurlijk. Want eigenlijk krijgen mensen meestal de uitdrukking toebedeeld als ze veel geld hebben, vaak op korte termijn verdiend. Iemand die een vzw opricht uit het niets en daardoor onderdak biedt aan een grote groep daklozen, haalt het ook. Is ook in het bedoelde geslaagd en zal zeker succes hebben (in zijn sector dan toch). Toch heeft die het volgens de uitdrukking niet gemaakt. En hoe je dat succes hebt verworven (lees: veel geld hebt verdiend), doet er eigenlijk niet toe. Ethisch of niet. Talent of niet. Maakt niet uit. Als het maar lijkt alsof je er zelf heel hard voor gewerkt hebt, dat is voldoende. Tis da.

Je herkent ze onmiddellijk, de niet-trein-habitués. Het subtiele proces om een zitplaats te bemachtigen, kennen zij nog niet. Wanneer de dame -ondertussen een cassettebandje- omroept dat de trein eraan komt, stappen ze al naar voren. Compleet fout, natuurlijk. Een echte treinrot weet dat het nog ettelijke minuten kan duren eer de trein effectief aan komt rijden, laat staan tot stilstand komt. Rijdt de trein binnen, begaan ze een tweede fout: nerveus om zich heen kijken waar de deuren precies zullen stoppen. Doe je niet. Een vaste treinganger blijft rustig stilstaan, doet alsof hij de krant nog leest en zoekt de deuren vanuit zijn ooghoeken op. Zijn hersenen berekenen al vanzelf op welke hoogte de deuren gaan stoppen en pas wanneer de trein bijna stil staat, wandelt hij rustig mee. Rustig, doch kordaat om anderen geen kans te geven voor hem op te stappen. De nieuweling staat ondertussen achteraan de rij, recht voor de deur. Derde fout. Door recht voor de deur te staan, duurt het eeuwen

Ja, nee, ik zeg euh... Ik dacht toen maar allez. Want ze zei toen dat euh... En ik zeg maar nee, dat kan toch niet. En ja, ze zei dat dan, he, euh... Ja, nee, euh... Ik zeg allez. Het is toch waar zeker. Ik dacht echt van euh... Jaja, het is allemaal wat. Da is.

Technisch gezien ben ik absoluut niet meer actueel, meer zelfs, ik haal hier mega oude koeien uit de sloot. Het is immers al meer dan een vol-le-di-ge week geleden dat onze teergeliefde openbare omroep zijn (of haar?) nieuwe logo's voorstelde. Maar toch, toch was ik graag heel even op deze bijzonder gebeurtenis teruggekomen.                  Laat ons vooral niet ingaan op het al dan niet geslaagd zijn van de logo's. Dat het ene je doet denken aan pure biovoeding zonder gluten en het andere aan Atlas Copco of saaie beursquoteringen doet er even niet toe. Wat ik mij afvraag, is of dit effectief nodig was. Want, beste lezer, een kleine duik in de ondoorgrondelijke wegen van Wikipedia leert ons dat sinds 2005 het merk één bestaat. En dankzij Google weten we dat er tijdens dit tienjarig bestaan -hip hip hoera- minstens drie keer een nieuw logo werd gelanceerd. Dat is... -verdorie, tien delen door drie- gemiddeld een dikke drie jaar per logo.   Over Canvas zullen we even ni

Taboes zijn zo vervelend. En dan heb ik het natuurlijk niet alleen over die kleine, eerder onschuldige taboes. Dat je bijvoorbeeld on-mo-ge-lijk kan zeggen dat je die ochtend je tanden niet hebt gepoetst. Not done. Doe je niet. Of dat je eigenlijk wel stiekem geniet van gewoon vrijen in je bed en niet zozeer van n**** in een speciaal standje in het kleedhokje van de wellness. Zeg je natuurlijk niet. Net zomin kom je er voor uit dat je met oudejaar geen feestbeest bent. Compleet illegaal. Of erger nog, zeggen dat je tijd hebt. En niet eens door bewust te onthaasten, maar gewoon omdat je eens niets te doen hebt. Ho maar. Totaal verboden om zoiets openbaar te verkondigen. Heb je meteen geen vrienden meer. Het wordt pas echt vervelend als taboes een impact hebben op het beleid, op de organisatie van een land, op de wereld. Arbeidsrechten inleveren, bijvoorbeeld. Stel je voor! Wil je terug naar het tijdperk van de industrialisatie of zo? Laten we anders meteen de vakbonden afvoeren. Nee

Het kan zo confronterend zijn, het 'kleedkotje'. Sta ik daar voor de spiegel met een nieuwe broek en dan denk ik of mijn derrière wel goed zit in die nieuwe broek. Maar dan denk ik: zouden de mensen dezelfde perceptie hebben over mijn derrière in die broek? Want dan denk ik dat ik er eigenlijk zelf niet zozeer op let bij anderen. Tenzij ik er bewust aan denk om er op te letten. En dan nog, dan nog denk ik altijd bij andermans derrière dat die eigenlijk nog best meevalt. Maar dan denk ik: goh, wat maakt het uit wat anderen denken? Ik ben toch super geëmancipeerd? Een sterke vrouw en zo. Die er zich vooral zelf goed bij moet voelen en zich geen f*** aantrekt van vrouwmensen die hip willen doen? Maar dan denk ik: ik vind zelf dat mijn derrière niet goed zit in de broek. Of toch? Even vragen aan mijn vriendin. Als zij vindt van niet, koop ik ze! Of zou zij andermans derrières ook altijd positiever beoordelen dan de hare terwijl dat in werkelijkheid misschien niet het geval is? Tis

Na rijp beraad, een aantal individuele brainstormsessies, uitgebreide nota's en memo's, heel wat meetings met mezelf en het opstellen van een blogplan, besloot ik nogmaals een poging te ondernemen om deze blog nieuw leven in te blazen alwaar ik mijn strategische en operationele doelstellingen omtrent de implementatie van mijn schriftelijk gedachtegoed kan uitrollen in de hoop opnieuw een, al dan niet selecte, doelgroep te kunnen opbouwen waaraan ik mijn eigen gepercipieerde indrukken op de processen die zich afspelen in mijn eigen omgeving kan briefen, uiteraard alleen nadat ik deze heb afgetoetst met mezelve, rekening houdend met de vooropgestelde policy en indien opgesteld in de vernieuwde huisstijl. Welkom terug, beste lezer! Tis da.