L'enfer, ce sont les tabous

Taboes zijn zo vervelend. En dan heb ik het natuurlijk niet alleen over die kleine, eerder onschuldige taboes. Dat je bijvoorbeeld on-mo-ge-lijk kan zeggen dat je die ochtend je tanden niet hebt gepoetst. Not done. Doe je niet. Of dat je eigenlijk wel stiekem geniet van gewoon vrijen in je bed en niet zozeer van n**** in een speciaal standje in het kleedhokje van de wellness. Zeg je natuurlijk niet. Net zomin kom je er voor uit dat je met oudejaar geen feestbeest bent. Compleet illegaal. Of erger nog, zeggen dat je tijd hebt. En niet eens door bewust te onthaasten, maar gewoon omdat je eens niets te doen hebt. Ho maar. Totaal verboden om zoiets openbaar te verkondigen. Heb je meteen geen vrienden meer.

Het wordt pas echt vervelend als taboes een impact hebben op het beleid, op de organisatie van een land, op de wereld. Arbeidsrechten inleveren, bijvoorbeeld. Stel je voor! Wil je terug naar het tijdperk van de industrialisatie of zo? Laten we anders meteen de vakbonden afvoeren. Nee, hoor, wordt best niet over gesproken. Kleiner gaan wonen? Hallo! En onze vrijheid dan? De pelouse heeft lucht nodig om mooi groen te zien, anders ziet die van de buren er beter uit. Kleiner wonen... Kan natuurlijk niet. Vluchtelingen opvangen? En wij dan? Met onze mooie pelouse? Nee, dat kaart je best he-le-maal niet aan op een feestje als je nog een leuke sfeer wil. Ben je op een links feestje? Dan is het verboden te zeggen dat je wel eens iemand van niet-Europese origine stoute dingen hebt zien dien. Best zwijg je er gewoon over. Lost zichzelf wel op.Vertel liever hoe je, tussen die honderden activiteiten in je drukke agenda door, je gras weer mooi groen hebt gereden zodat je er stiekem tussen het feesten door op oudejaar een potje op kan gaan n****. Dààr scoor je mee.

Tis da.