Ingebakken discriminatie

Onlangs speelde ik met mijn zoontje (4 jaar) een kaartspelletje. Als peagogisch verantwoorde moeder liet ik hem de spelregels uitleggen om zo zijn psycho-motorische ontwikkeling te bevorderen. Hij was goed bezig tot hij plots een kaartje tegenkwam met een scheurtje erin. Dat legde hij meteen opzij. 'Dat kaartje kan niet meer meedoen, want het is kapot', zei hij. Het was de gewoonste zaak van de wereld. Later volgden nog drie kaartjes die niet helemaal perfect waren en naar de rand van de tafel werden verband. Toen wist ik het even niet zo goed als pedagogisch verantwoorde moeder. Moest ik hem niet aanleren dat iedereen, kapot of niet, evenveel rechten heeft om aan het spel deel te nemen? Anderzijds kan je moeilijk winnen als de andere je kaart al kan raden omwille van een opzichtig gebrek. En als je het wil 'maken' in deze wereld, moet je uiteraard strategisch kunnen zijn. Een moeilijk dilemma voor pedagogisch verantwoorde moeders... Tis da.