het ideale gewicht
Ik zag onlangs de reportage The men who made us thin, een vervolg op The men who made us fat. Die laatste (enfin, ze kwam eerst op televisie, maar laatst in de vorige zin) ging over de toenemende obesitas en de rol die bepaalde, gi-gan-tisch winstgevende bedrijven als McDonald's, CocaCola en Pepsi hierbij spelen. De eerste (van mijn eerste zin dus) vond ik net iets interessanter. Die ging o.a. over de dieetindustrie waar ook miljoenen te scheppen valt en dit met evenveel gezonde resultaten als de 'vette' industrie. Geen dus.
Diëten werd volledig van tafel geveegd, en dit op behoorlijk wetenschappelijke wijze (met proffen en zo). Met wat geluk val je effectief af van een dieet. Toch voor eventjes. Daarna kom je geleidelijk aan weer bij, vaak zelfs meer dan dat je bent afgevallen. En dit omdat je lichaam gewoonweg panikeert door een grote gewichtsafname en als reactie veel wil eten.
Wist jij al lang, natuurlijk. De boekskes staan er vol van, van dat zogenaamde 'jojo'-effect. En toch, toch zullen jij en ik binnenkort weer overwegen om te diëten. Waarom? Uit schaamte. Want uiterlijk is extreem belangrijk in onze vrije, liberale, we-respecteren-ieders-manier-van-leven maatschappij. Gewicht speelt daarbij een cruciale rol. Het is een obsessie.
De reporter voelde enkele dieetgoeroe's (die stinkend rijk zijn geworden dankzij hun 'wondermiddelen') aan de tand, want dat is natuurlijk het uitgangspunt van die docu's. Mijnheer Dukan nam een goede start. Diëten is volgens hem maar een hulpmiddel. Het is vooral een kwestie van een aangepaste levensstijl. Even trapte ik in zijn goedheid, tot de reporter toonde dat Dukan steenrijk werd van miraculeuze pillen die calorieën verbranden. De vraag of ze werkten, omzeilde Dukan netjes. Het was niet hij, maar zijn bedrijf die de pillen maakte.
Een ex-topman van de Weight Watchers gaf al lachend toe dat een dieetbedrijf geen winst kan maken als het dieet effectief werkt. Mensen moeten terugkomen en terug 'consumeren'. Een nog werkende topvrouw van Weight Watchers nuanceerde deze misplaatste uitspraak. Ik citeer: 'als je vandaag een aspirine neemt en je krijgt binnen 10 jaar opnieuw hoofdpijn, zeg je toch ook niet dat die aspirine van 10 jaar geleden niet goed werkt?'. Mmmm, de vergelijking ging niet echt op. Al maakte ze daarna wel een punt: obesitas is een chronische aandoening die je moet blijven aanpakken, niet eenmalig.
Tot slot kwam de grote baas van een of ander dieetdrankje aan bod. Zijn huis was groter dan het Hiltonhotel in Brussel. Naast zijn riante zwembad beweerde hij dat zijn drankjes altijd werken, àls je er daarnaast een gezonde levensstijl op nahoudt. Tja, dan lukt het volgens mij ook perfect met een flesje kraanwater...
Bon, mijn punt is wel duidelijk, denk ik. Altijd fijn als hoogstaande televisie je eigen visie bevestigt. Tis da.
Diëten werd volledig van tafel geveegd, en dit op behoorlijk wetenschappelijke wijze (met proffen en zo). Met wat geluk val je effectief af van een dieet. Toch voor eventjes. Daarna kom je geleidelijk aan weer bij, vaak zelfs meer dan dat je bent afgevallen. En dit omdat je lichaam gewoonweg panikeert door een grote gewichtsafname en als reactie veel wil eten.
Wist jij al lang, natuurlijk. De boekskes staan er vol van, van dat zogenaamde 'jojo'-effect. En toch, toch zullen jij en ik binnenkort weer overwegen om te diëten. Waarom? Uit schaamte. Want uiterlijk is extreem belangrijk in onze vrije, liberale, we-respecteren-ieders-manier-van-leven maatschappij. Gewicht speelt daarbij een cruciale rol. Het is een obsessie.
De reporter voelde enkele dieetgoeroe's (die stinkend rijk zijn geworden dankzij hun 'wondermiddelen') aan de tand, want dat is natuurlijk het uitgangspunt van die docu's. Mijnheer Dukan nam een goede start. Diëten is volgens hem maar een hulpmiddel. Het is vooral een kwestie van een aangepaste levensstijl. Even trapte ik in zijn goedheid, tot de reporter toonde dat Dukan steenrijk werd van miraculeuze pillen die calorieën verbranden. De vraag of ze werkten, omzeilde Dukan netjes. Het was niet hij, maar zijn bedrijf die de pillen maakte.
Een ex-topman van de Weight Watchers gaf al lachend toe dat een dieetbedrijf geen winst kan maken als het dieet effectief werkt. Mensen moeten terugkomen en terug 'consumeren'. Een nog werkende topvrouw van Weight Watchers nuanceerde deze misplaatste uitspraak. Ik citeer: 'als je vandaag een aspirine neemt en je krijgt binnen 10 jaar opnieuw hoofdpijn, zeg je toch ook niet dat die aspirine van 10 jaar geleden niet goed werkt?'. Mmmm, de vergelijking ging niet echt op. Al maakte ze daarna wel een punt: obesitas is een chronische aandoening die je moet blijven aanpakken, niet eenmalig.
Tot slot kwam de grote baas van een of ander dieetdrankje aan bod. Zijn huis was groter dan het Hiltonhotel in Brussel. Naast zijn riante zwembad beweerde hij dat zijn drankjes altijd werken, àls je er daarnaast een gezonde levensstijl op nahoudt. Tja, dan lukt het volgens mij ook perfect met een flesje kraanwater...
Bon, mijn punt is wel duidelijk, denk ik. Altijd fijn als hoogstaande televisie je eigen visie bevestigt. Tis da.
Reacties
Een reactie posten