sportief inzicht

Ik ben net tot een diep inzicht gekomen. Eender waar ik ben, ik zoek altijd een zitplaats. Zelden zal ik  blijven rechtstaan als ik de keuze heb. En die keuze heb je in feite altijd aangezien zowat alles voor stoel kan dienen en als dat er zelfs niet is, is er nog altijd de grond. Na dit besef over mijn zitattitude, ben ik beginnen nadenken. Vanwaar deze drang? Ben ik te lui? Is mijn conditie zo erbarmelijk? Is mijn lichaam niet gemaakt om te staan? Na grondige analyse, ben ik er zeker van dat de drie factoren een rol spelen. Ja, ik zal ietwat lui zijn en ja, mijn conditie kan een opkikker gebruiken. Maar, ik ben er vooral van overtuigd dat niet iedereen een topsportbody heeft. Hoezeer ik ook zou willen, mijn benen zullen nooit boonen- of bourlécapaciteiten hebben. Dus, fanatieke LO-mensen, ik zeg het voor eens en altijd: nee, sport kan (en wil) niet iedereen evengoed en daarom zijn we nog geen losers, maar heel leuk dat jullie zo flink zijn, hoor. Voilà, ik heb gesproken, tis da!